Het is cruciaal voor de werkgever om klokkenluiders aan te moedigen als een belangrijk middel om wangedrag te melden. Maar wat gebeurt er als een werknemer het probleem aan iemand anders dan zijn werkgever meldt?
Er kunnen verschillende redenen zijn om niet rechtstreeks naar de werkgever te fluiten:
- de organisatie heeft geen meldingskanaal beschikbaar voor klokkenluiders
- de klokkenluider is niet op de hoogte van de bestaande meldingskanalen binnen de organisatie
- de klokkenluider vreest de mogelijke gevolgen van het melden van het probleem
- de klokkenluider betwijfelt of er redelijke maatregelen moeten worden genomen nadat hij het probleem heeft gemeld
Er zijn enkele bepaalde verzachtende maatregelen die een werkgever kan nemen om de hierboven genoemde redenen aan te pakken. Als er duidelijke en goed gecommuniceerde beleidsregels en procedures beschikbaar zijn, wordt het melden van problemen intern aangemoedigd. Een andere cruciale factor is de cultuur binnen de organisatie: deze moet transparantie en vertrouwen ondersteunen.
Als de organisatie er niet in slaagt klokkenluiders een duidelijk meldingskanaal te bieden en niet de cultuur hanteert waarin transparantie en vertrouwen worden verwelkomd, kunnen werknemers ervoor kiezen om externe instanties te benaderen met hun zorgen. Dit kunnen sociale of traditionele media, marktregulerende instanties of bestuursorganen zijn.
Een werknemer die aan de media rapporteert, kan verwachten zijn rechten op het gebied van klokkenluiderswetgeving te verliezen. Er zijn specifieke omstandigheden waarin een werknemer naar de media kan gaan zonder
hun rechten verliezen. Ze moeten er zeker van zijn dat alle informatie die ze rapporteren in wezen waar is. Het is ook mogelijk dat de klokkenluider ervoor kiest om naar de media te gaan als hij redelijkerwijs van mening is dat zijn werkgever hem „benadeelt” of het bewijs vernietigt als hij intern rapporteert.
